Tłumacze potrzebni na międzynarodowe wesele? Nie ma sprawy! Language Link służy pomocą :)

Takiego zlecenia w naszym biurze jeszcze nie było! W ubiegłą sobotę nasza ekipa techników miała przyjemność brać udział w polsko-szwedzkim weselu. :) Poproszono nas o wynajem sprzętu (kabin i odbiorników) do tłumaczeń symultanicznych. Nasz sprzęt niezbędny był przy tłumaczeniu licznych przemów zgromadzonych gości. Zwyczaj ten jest stałym elementem szwedzkich wesel. Podczas przemów, wygłaszanych kolejno przez rodziny młodych i ich przyjaciół, wspominane są historie z nowożeńcami w roli głównej. Historyjki mają zazwyczaj żartobliwą nutę, opowiada się anegdoty, prezentuje skecze czy scenki rodzajowe z życia nowo zaślubionych, często jednak orator wprowadza słuchaczy w stan prawdziwego wzruszenia. Oprócz języków ojczystych pary młodej, na uroczystości posługiwano się również językiem angielskim, gdyż wielu spośród obecnych gości na co dzień mieszka, podobnie zresztą jak nowożeńcy, w Wielkiej Brytanii. Prawdziwie międzynarodowe wesele! Składamy najlepsze życzenia Młodej Parze. :)

A korzystając z okazji, poniżej przedstawiamy kilka innych interesujących szwedzkich zwyczajów weselnych.

Różnice pomiędzy polskim a szwedzkim ślubem widać już od samego początku uroczystości. Ceremonia zaślubin jest bardzo krótka, zwykle młodzi już po 5 minutach od rozpoczęcia nabożeństwa składają sobie przysięgę i wymieniają się obrączkami.

Bukiet szwedzkiej Panny Młodej, wedle starej tradycji, powinien być przyozdobiony w trawy i zioła o ostrym smaku i zapachu, mające odpędzać złe trolle, które czyhają, aby odebrać szczęście młodej parze.

W Szwecji nie ma tradycji wręczania parze młodej kwiatów. Goście również nie wręczają prezentów świeżo upieczonym małżonkom, lecz są one wysyłane wprost ze sklepu do domu młodych. Szwedzi kupując prezenty kierują się „listą życzeń”, którą państwo młodzi przygotowują na kilka tygodni przed ślubem.

Co ciekawe, Szwedzi nie trzymają się też zasady, według której żona musi przyjmować nazwisko męża. Czasem to mąż przyjmuje nazwisko żony, a często nawet oboje rezygnują ze swoich nazwisk i tuż po ślubie przedstawiają się całkowicie innym, wspólnym nazwiskiem.

Jeśli chodzi o samo wesele, mówi się, że szwedzka panna młoda musi przetańczyć je ze złotymi i srebrnymi monetami włożonymi do butów, co zapewnić ma dostatek i szczęście.

Szwedzkie przyjęcie ślubne, w przeciwieństwie do polskich wesel, jest zwykle dość kameralne, Młodzi zapraszają tylko najbliższą rodzinę i przyjaciół, nie ma tam tradycji zapraszania znajomych rodziców młodych, tak jak ma to często miejsce u nas. Goście usadzani są tak, by małżeństwa i pary nie siedziały zbyt blisko siebie, co ma spowodować szybką integrację zaproszonych. Stoły nie są suto zastawione, menu ogranicza się do dania obiadowego, deseru i przekąsek. Alkohol pojawia się w symbolicznych ilościach w postaci lampki wina czy szampana, natomiast mocniejszy alkohol w większych dawkach goście mogą zakupić za własne pieniądze w restauracyjnym barze. Często zdarza się, że tuż przed ślubem zaproszeni goście otrzymują numer konta, na które należy wpłacić pieniądze za weselny obiad…

Szwedzką tradycją jest dzwonienie nożami w kieliszki po to, by młodzi stanęli na krzesłach i pocałowali się, lub tupanie, na dźwięk którego młodzi muszą pocałować się pod stołem biesiadnym. Około godziny 22.00 rozpoczynają się tańce, jednak są to raczej delikatne pląsy niż prawdziwa taneczna impreza. Mniej więcej po północy goście zaczynają powoli rozchodzić się do domów - w Szwecji, odwrotnie niż w Polsce, nie ma mowy o tańcach do białego rana.

Opublikowano: 8 Wrz 2015 o 09:46